U svijetu gdje šume nestaju velikom brzinom izdvojila se jedna inovativna metoda pošumljavanja koja postaje sve popularnija, posebno u u rbanim područjima. Razvio je japanski botaničar Akira Miyawaki i njemu u čast nazvana je Miyawaki džepna šuma. Njena prednost je brzo formiranje šume na malom području.

Brza rekonstrukcija šume

Moderna urbanizacija i klimatske promjene dovode do gubitka biodiverziteta, što zahtjeva rekonstrukciju autohtonih šuma. Upravo  je Miyawaki razvio tehniku koja objedinjuje znanje zapada i Japana i razvio tehniku obnove šuma u kratkom periodu zahvaljujući autohtonoj flori. Pesticidi i hemijska đubriva se ne koriste.

Prije sadnje zemljište se priprema i obogaćuje organskim materijama. Prvi korak u pripremi zemljišta je uklanjanje kamenja i korova, rahljenje zemljišta, zatim dodavanje organske materije, poput komposta. Time se povećava vodni kapacitet zemljišta i poboljšava snabdjevenost hranjivim materijama. Mogu se dodavati zemljišni mikroorganizmi. Istovremeno se poboljšava struktura zemljišta.

Za razvoj Miyawaki šuma ključno je da se koriste autohtone biljne vrste koje se sade na malom rastojanju kako bi mogle da podrže jedna drugu i tako ostvare brži rast. Na 1 m² sadi se tri do pet sadnica drveća, obično na razmak 30 do 50 cm, što u startu stvara kompaktan ekosistem gdje se biljke nadmeću za svjetlo i prostor. To rezultira razvojem korijena i brzim rastom. Posebna pažnja se poklanja biljkama koje daju različite etaže šume, kao što je drveće koje dostiže različitu visinu i grmlje. Etaže doprinose otpornosti novozasađenih biljaka, posebno na sušu. Nakon sadnje površina se malčira slamom, suhim lišćem ili korom drveta, što dodatno pomaže kod zadržavanja vlage, smanjuje rast korova i poboljšava strukturu zemljišta.

Spas za gradove

Početni rast ovakve šume traje tri do četiri godine, a održavanje je minimalno. Raste 10 puta brže od konvencionalno zasađenih stabala. Za 30 % je gušća, a bioraznolikost se povećava za 100 %. Osim toga, ovakve šume osiguravaju bolji prijem sadnica drveća i grmlja. Sama nova šuma od prvog dana počinje sa samoregulacijom, biljke se međusobno štite i nadopunjavaju. To znači da je potrebna minimalna ljudska intervencija. Njihova prednost je što u urbanim sredinama proizvode oksigen, regulišu temperaturu, usvajaju ugljen dioksid, obavljaju filtraciju vazduha. Indirektno, ovakve šume stvaraju povoljnije uslove za nas u urbanom okruženju. U gradovima poboljšavaju mikroklimu i rashlađuju tokom ljetnih visokih temperatura, smanjuju efekat toplotnih ostrva koja nastaju zbog veliki asfaltnih i betonskih površina. Zbog njih je manja oscilacija temperature u toku godine. Istovremeno, daju prostor za relaksaciju u zelenim oazama, što je od velike potrebe za savremenog čovjeka. Istraživanja pokazuju da prisustvo zelenila u gradovima ima pozitivan uticaj na dobrobit stanovnika, smanjuje se uticaj stresa i povećava interakcija sa prirodnim okruženjem.

Širom svijeta je sve više projekata sadnje ovakvih šuma, od Japana, preko Indije do Evrope, gdje su naviše odmakle Nizozemska, Belgija i Ujedinjeno Kraljevstvo. Najčešće se ovi projekti provode u saradnji sa lokalnim zajednicama, opštinama, školama, vrtićima što znači uključivanje stanovništva i ekološku edukaciju najmlađih.