Nova studija objavljena u časopisu Nature Communications otkriva kako evropski sateliti Sentinel-2, u okviru projekta Copernicus, pružaju revolucionaran alat za nadzor okoliša, posebno u kontekstu nakupljanja plutajućeg otpada u Sredozemnom moru. Ovi sateliti mogu pratiti plastični otpad zahvaljujući svojoj sposobnosti da identifikuju dugoročne tragove krhotina duž morskih struja, što omogućava kvantifikaciju i praćenje zagađenja na globalnom nivou.

Satelit prati plastični otpad

Sredozemno more, koje je nekada bilo kolijevka civilizacije i biodiverziteta, sada je i glavni rezervoar plastičnog otpada. Kako se količina plastičnog otpada nastavlja povećavati, izazov kvantifikacije i upravljanja ovom prijetnjom postaje sve veći. Sateliti Sentinel-2 omogućavaju uvid u veličine i distribuciju plutajućeg otpada, pružajući ključne informacije za borbu protiv zagađenja.

Snimci sezonskog kretanja smeća na sjeveru Jadranskog mora

Studija, finansirana od strane ESA Discovery, analizirala je 300.000 satelitskih snimaka Mediteranskog mora tokom šest godina. Zahvaljujući naprednim algoritmima i superkompjuterima, istraživači su mogli identifikovati hiljade staza otpada, uključujući duge tragove do 20 km. Ova tehnologija omogućava stvaranje najopsežnije karte zagađenja morskog otpada ikada napravljene, što predstavlja značajan korak naprijed u zaštiti okoliša.

Satelitski podaci mogu značajno poboljšati nadzor i upravljanje morskim otpadom. “Satelitsko otkrivanje omogućilo nam je da identificiramo najzagađenija područja i pratimo promjene tokom vremena,” navodi Andrés Cózar sa Univerziteta u Kadizu. Ovi podaci mogu voditi operacijama čišćenja i pomoći u evaluaciji efikasnosti planova za smanjenje morskog otpada. U budućnosti, prilagodba senzora posebno posvećenih detekciji okeanske plastike mogla bi revolucionirati praćenje zagađenja mora.

Foto: snimci objavljeni u Nature Communications